పేస్ బుక్ ..శత్రువా..

పేస్ బుక్ వాడడం పైన చాలా విమర్శలు వస్తున్నాయి.. మానవ సంబంధాలని మెరుగుపర్చడం కోసం వచ్చిన పేస్ బుక్ ఎంత త్వరగా అందరినీ ఆకట్టుకుందో , అదే విధంగా ఇపుడు అందరితో వేలెత్తి చూపించుక్నే పరిస్థితి లోకి నెట్టబడుతుంది..నిజంగా ఈ సోషల్ నెట్వర్క్ సైట్ మానవ సంబంధాలని మలిన పరుస్తుందా..

చెడు చేయాలనుకున్నవారికి, నిజాయితీ లేని వారికి,ఎదుటి మనిషిని కించపరిచే ఉద్దేశ్యం ఉన్న వారికి పేస్ బుక్ లేకపోతె ఇంకొకటి ఆలంబనగా మారుతుంది.. ఇంకొందరు చెడు చెయ్యడం లేదు అంటూనే .. మంచినీటిలోని విషంలా...చెడు ని నలుగురికి అందించడంలో సహకారం అందిస్తారు..
మనలో మానవతా విలువలు (moral values) లోపించినపుడు,మన ఆలోచనా ప్రవృత్తిలో నిజాయితీ లేనపుడు ఈ సోషల్ నెట్వర్క్ దోహదం చేస్తుంది అని అనిపిస్తుంది, మనం చేసే పనులకు ఇంకొకరిని తప్పు పట్టడం మానవ సహజం, ఇపుడు కూడా అంతే...మనకు ఎపుడు వేరొకరిని వేలెత్తి చూపే అలవాటు ఉంది కనుక విచక్షణా రహితంగా ఈ  సైట్ పై విమర్సలు గుప్పిస్తున్నాం..

పేస్ బుక్(facebook) లో అడుగు పెట్టినపుడే తెలియాలి మనం ఒక డయాస్ మీద ఉన్నాము అని ..మనం ప్రతీ ఒక్కరిని చూసి మనం ఒక్కరిని ఒక్కోలా అనుకుంటాం ...అలానే ఎదుటివారు కూడా మన గురించి అనుకుంటారు..ఎవరికీ మీ గురించి పూర్తిగా తెలియదు..మీ పోస్ట్స్ కి మీరు అనుకున్న కామెంట్స్ రావాలని ఆశ పడి, ఎవరో తప్పుగా కామెంట్స్ చేసారని నిరాశకు గురికావడం, మీ పోస్ట్స్ ఎటువంటి పరిస్థితుల్లో పెట్టరో.. మీ పర్సనల్ లైఫ్ గురించి వివరణ ఇవ్వడం మన తప్పిదమే..మిమ్మలిని ఇబ్బంది పెట్టేవాళ్ళని నిరభ్యంతరంగా బ్లాక్ చెయ్యండి..అంతే కాని ఇంకోసారి ఇలా చేయకూఅంటూ మన్నిస్తూ అలా సమయం పెంచుకుంటూ పోకండి..ఇక పిలిచే పిలుపుల గురించి పెద్దగా స్పందించాల్సిన అవసరం లేదు...good night dear అంటూ కామెంట్ చేయడం చాల సహజం ఐపోయింది..కొంతకాలం పేస్ బుక్ తో స్నేహం చేస్తే మీకంటూ ఒక స్నేహితుల గ్రూప్ ఏర్పడుతుంది..

మంచి, చెడు అన్నది ప్రతీ దానిలోనూ ఉంటుంది..అంత అద్బుతమైన రహదారి ఐనా ప్రమాదాలు అన్నవి సహజం..అందుకు బాధ్యత ప్రమాదాలకు గురయ్యే మనదే అన్నది నిజం..మీరు పేస్ బుక్ వాడకుండా, దాని గురిచి ఏమి తెలుసుకోకుండానే మీ పిల్లలను అదుపులో పెట్టాలనే ఆలోచనతో విమర్సలు మాత్రం చేయకండి..

Read this article also...share your views ....
 
ఫేస్ బుక్ తో ఫ్రెండ్ షిప్ ఇలా...

ఇష్టం ఇబ్బంది పెడుతుంది......

ఇష్టం, ప్రేమ ఈ రెండు పదాలు నన్ను చాలా ఇరుకున పెడుతాయి ఎపుడు.....ఇష్టం అని ఎపుడు వాడాలో, ప్రేమా అని ఎపుడు వాడాలో, రెండు పదాలకు ఏమైనా తేడా ఉందా... ఒకదాని బదులు ఇంకోపదం  వాడితే ఏమి ముప్పు వస్తుందో  అని కూడా అనిపించక మానదు, ఇంగ్లీషులో ఇతే like,love కి పెద్ద తేడా అనిపించదు..ఇలాంటప్పుడే కొన్ని తెలుగు పదాలు వాడడం పూర్తిగా మానేస్తే పోదా అని,

ఇంతకుముందు  ఇల్లు, పొలాలు ఆస్థులు అవి ఎవరికో ఒకరికి సొంతం అని అనుకునేదాన్ని, కానీ మనుషులు ఎప్పటినుండి ఆస్తిగా మరిపోయారో తెలియనేలేదు.. ఇలాంటి ఆలోచనా ఊహా ఇంతకుముందు ఎపుడు ఉండేది కాదు, ఎందుకో ఎప్పుడు నా స్నేహితులే చాల గొప్పగా అనిపించేవారు..వాళ్ళు ఎవరి ఆస్తిగా పరిగణింపబడి నేను ఇబ్బంది పడింది కూడా లేదు, కానీ తరవాత ఎంతో మంది బంధువులు కావొచ్చు , తెలిసినపిల్లలు కావొచ్చు ఎన్ని సంవత్సరాలు ఉన్నా, నా దగ్గరే పెరిగినా కూడా వారిపై ఇష్టాన్ని మాటల్లో చేతల్లో చూపడం కూడా చేయకూడదు వాళ్ళంతా ఎవరికో చెందినా ఆస్తిగా మాత్రమే చూడాలి .. మనం వారిని మన ఇంటికి ఆహ్వానించాలి అంటే మన ఇంట్లో ఫంక్షన్ ఐనా ఉండాలి లేదా ఏదైనా బంధుత్వం ఉండాలని ఒక కొత్త రూల్ కూడా ఉంటుంది...వారంతా ప్రేమ బంధీలు కాబోలు..

ఎవరు ఎంత ఇబ్బందిబడినా ..ఎవరి రూల్స్ వారికీ ఉంటాయి, ఎవరి ఆస్తికి వారు కాపలా ఏర్పాటు చేసుకుంటారు, నా ఇష్టం నాతోనే ఉంటుంది, వ్యక్తులు మారుతూ ఉంటారు, నా ఇష్టం వారితో చెలిమి చేస్తూనే ఉంటుంది...జీవితం ఆశలతో, ఊహలతో ఆకాశానికి రహదారి వేస్తూ సాగుతూనే ఉంటుంది...అలోవోకగా తటిల్లున మెరిసే పెదవిపై చిరునవ్వులా...

ఇష్టం మీద ఇష్టంతో రాసిన  ఆర్టికల్ ....

ఇష్టం చాలా చిన్న పదం, కానీ ఆ పదం వెనుకు ఉన్న భావాలు అనంతం. ప్రతీ మనిషికి తనకు నచ్చింది చెప్పడానికి  వాడే పదం 'ఇష్టం'. మనలో చదువు సంస్కారం, అభివృద్ధి, ఆలోచనా పరిధి పెరిగే కొద్ది .. అభిమానము ఆప్యాయత,అనురాగం, ప్రేమ యిలా మనము వాడేపదాలు చాలా ఉంటాయి. పుట్టకతో వచ్చే చిరునవ్వులా ప్రతీ వారికి అనుభవంలోకి వచ్చే పదం 'ఇష్టం...'

for more click this link.... 

http://www.beditor.com/telugu-articles/318-anandaniki-adi-guruvu

మీ తాటాకు బొమ్మ ఏది...

గతకాలపు  బొమ్మ .... ఈ తాటాకు బొమ్మ
రంగు వెలసిన బొమ్మ...ఈ తాటాకు బొమ్మ
మనసున్న బొమ్మ..నేను మరవలేని బొమ్మ..ఈ తాటాకు బొమ్మఎప్పుడో ఎక్కడో చదివిన కథ ఎందుకో అలా గుర్తిండి పోయింది, ఎంతగా అనిపిస్తుందంటే అది నా ఊహనో, నా ఆలోచన నేమో, అది నేను ఒకప్పుడు చదివిన కథ నేనా.. అని ప్రశ్నించుకునేంతగా నా మనసుని అల్లుకుపోయింది....
ఒక ఊరిలో ఒక అమ్మాయి,అప్పటికి ఆ అమ్మాయి వయస్సు 17 సంవత్సరాలు ,తన చుట్టూ అంత చిన్న పిల్లలే అక్కా నీ పెళ్లి అంట కదా...నువ్వు వేరే ఊరు వెళ్లి పోతావట కదా!నీ పెళ్ళికి మేనా ఉంటదా ఇలా ప్రశ్నల పరంపరా... అందరిలో పెద్దవాడికి 10 సంవత్సరాలు, పద్మా నీకేం భయం లేదు ,నాకు చెప్పావంటే చాలు నేను నీకోసం వచ్చేస్తా ఎలాగైనా అని అభయం ఇచ్చెసాడు, అది విని ఫక్కున నవ్వింది పద్మ..
పద్మ పెళ్లి ఐపోయింది అత్తగారింటికి వెళ్ళిపోయింది..నెలలు గడిచిపోయాయి...ఒకసారి తన తల్లిగారింటి నుంచి తెచ్చుకున్న ట్రంకుపెట్ట తెరిచింది పద్మ ఆడపడుచు..అందులో ఎప్పుడో వేసుకున్న ముగ్గుల పుస్తకం, తల్లిగారిచ్చిన కుంకుమ భరణి ఇంకా అడుగున ఒక తాటాకు బొమ్మ...
 ఆ తాటాకు బొమ్మ చూసి ఆడపడచు ఒకటే నవ్వు ఓదినా!
 ఈ ఎండిపోయిన పాత తాటాకు బొమ్మ ఇలా దాచుకున్నావ్..అంటూ విసిరేయబోయింది.. గభాలున అందుకొని దాన్ని జాగ్రత్తగా పట్టుచీర అడుగున దాచేసింది...
అది  ఒక్కప్పుడు తన చిన్నారి నేస్తం నేను ఉన్నా అంటూ అభయం ఇచ్చి ,నా గుర్తు అంటూ ఇచ్చిన తాటాకు బొమ్మ అది...రంగు వెలసిపోయినా, ఎవరు లేరన్న బెంగా దరిచేరకుండా తనతో ఉన్న తాటాకు బొమ్మ,ఎవరు ఇవ్వని భరోసా ఇచ్చింది నేనున్నంటూ ....

ప్రతీ ఒక్కరికి జీవితంలో ఒక తాటాకు బొమ్మ ఉంటుంది ఒకరికి మంచి నేస్తం ఇతే, ఒకరికి పుస్తకం, ఇంకొకరికి అందమైన కల, వేరొకరికి మదిలోని ఊహ...మరి మీ తాటాకు బొమ్మ ఏది....

నేను వ్రాసిన కథ...

కొన్ని ఊహలు కొన్ని జ్ఞాపకాలు మనలని వెంటాడుతూనే ఉంటాయి..కొన్ని సంఘటనలు మనకు తెలియకుండానే మన మనసులో ఒక కథగా మారిపోతుంది... మనకు పరిచయం ఉన్నవాళ్లు ఇందులో నేను ఎక్కడా అని వెతుక్కుంటారు...ఎవరో ఒకరికి ఇది నాదే అని అనిపించక మానదు....అలాంటి  కథే ఈ మనసులోని మర్మం....




 నేను ఈ ఊరు వచ్చి సుమారు ఐదు ఏళ్ళు అవుతుంది, మా ఊరు చూడగానే అనసూయమ్మ మనసులో మెదిలింది. ఇల్లు చేరానో లేదో అమ్మా! అనసూయమ్మ ను  చూసి వస్తా..నంటూ కదిలాను.. అమ్మ కాఫీ అనే మాట కూడా వినిపించుకోకుండా..
నాకు ఆవిడకు 20 ఏళ్ల తేడా ఐన నాకు ఆవిడని పేరు పెట్టి పిలిచే  అలవాటు ఎలా మొదలైందో  మాత్రం గుర్తులేదు.
 అనసూయమ్మా.. అంటూ గబా గబా వెళ్లాను లోపలికి, పెరట్లో ఎప్పటిలాగానే బియ్యం ఏరుతూ, పిట్టలకు కొంచెం చల్లుతూ  సందడిగానే కనిపించింది.
ఏంటి.. పిల్లల తల్లివయ్యావు..ఇంకా పిల్ల చేష్టలేంటే  కవిత అంటూ.. నా బుగ్గలు పుణికి పుచ్చుతూ..కాఫీ ఐనా తాగావా లేదా! అంటూ లోనికి నడిచింది.అన్నీ మాములుగానే కనిపిస్తున్న ఎందుకో అనసూయమ్మా లో నాకు ఏదో వెలితి కనిపిస్తుంది..నేనే పొరపాటు పడుతున్ననేమో ఇద్దరి మధ్యన సాన్నిహిత్యం తరిగి అని నాకు నేను సర్దిచెప్పుకున్నా..ఆ ఊరి కబుర్లు మా ఊరి కబుర్లు అయ్యాక.. ఒక కథ చెప్పు అనసూయమ్మా.. నువ్వు కథ చెప్పే వరకు వెళ్ళనే వెళ్ళాను..అన్నీ తెలిసిన కథలే కదా అనకు.. నువ్వు చెప్పే ఏ పిట్ట కథో, కోడి కథో ఐన పర్లేదు కాని...ఇపుడు కాదు మళ్లీ చెపుతా అని మాత్రం అనకు అని టిఫన్ ప్లేట్లు తీసుకొని పెరట్లోకి నడిచా........
click here for full story.....


http://beditor.com/telugu-stories/191-manasuloni-marmam

మీలో..నేను..

ప్రతీవారిలో మనం ఉంటామా...
ఎన్నో కలలు,మరెన్నో జ్ఞాపకాలు,మధురమైన ఊహలు, మరవలేని తలపులు, పదునైన ఆలోచనలు, కొన్నిటిపై ఆశక్తి మరికొన్నిటిపై అనాశక్తి,ఎన్నిటిపైనో ఆశ ఇంకొన్నిటిపైన పేరాశ, ఇంకా ఇష్టాలయిష్టాలు ఎన్నెన్నో ప్రతీ మనిషిలోనూ..ప్రేమ తలపులు, ఈర్ష అసూయ ద్వేషభావాలు,అనురాగం ఆప్యాయత,అనురాగం,ఆదరణ,జాలి దయ, కరుణ ఎన్నెన్ని అలవోకగా పలికే పదాలు, మనిషిలోని మనసు వీటిలో ఏదో ఒకదానికి స్పందిస్తూనే ఉంటుంది

మనలో ఉన్న ప్రతీ స్పందన ఎదుటివారిలో కనిపించాలనిలేదు కానీ ఎవరో ఒకరిలో మాత్రం కనిపిస్తుంది అన్నది అక్షర సత్యం. నాలోని ఆశలు ఒకరిలో కనిపిస్తే నా ఊహలు వేరొకరి కవితలో తొంగిచూడొచ్చు.మనకు ఎదురయ్యే ప్రతీ వారిలో మనలోని ఏదో ఒకటి ఉంటుంది కానీ అది గుర్తించాలన్న అభిలాష కానీ సమయం మనం పెట్టుబడిగా పెడితే ప్రతీవారిలో మనం ఉంటాము.ప్రపంచంలో మనలాంటి వారు ఏడుగురు ఉంటారట అన్న నానుడి ఉంది.. నిజంగా ఏడుగురు కాదండీ ఏడు కోట్లమంది ఉంటారు...ఎందుకంటే ప్రతీ ఒక్కరిలో మనలోని ఏదో ఒక భావం.. ఆలోచన. ఊహా.. అలవాటు.. ఆశక్తి ఎదుటివారిలో ఉంటాయన్నది సత్యం అది మనం గుర్తిచినా గుర్తించకున్నా... .అందుకే నా బ్లాగ్ పేరు మీలో నేను....